Teşekkürler Kötü Günlerim 🙏

Öncesinde; kime veya neye, hangi olaya, duruma, zamana, hangi şeye şükran duymamız gerektiğini hiç düşündünüz mü? Genelde bu minnet ve şükran duygusunu, bizi iyi hissettiren, iyi gelen ya da mevcut kötü halimizin daha iyi olmasını sağlayan kişilere ve olaylara duymayı tercih ederiz. Sonuçta (A) noktasından (B) noktasına gelmemize yardımcı olan hep bu destek güçleri değil midir, diye düşünürüz.

Peki ya, bizlerin kötü hissetmesine sebep olan, gerçekte olmamız gereken olumlu ruh halimizi bozan, tedirgin eden, hatta mevcut yaşantımızı ters yüz eden durumlar? Hiçbiri de mi en azından bir teşekkürü hak etmiyor?

Mesela:

Daha iyi biri olmanızı sağlayan kötülere,

Daha çok para kazanmanıza neden olan parasız kaldığınız günlere,

Daha sağlıklı ilişkiler yaşamanızı sağlayan, terk edip giden kişilere,

Güvenilir bir insan olmanızı sağlayan ve size zamanında hainlik yapıp ihanet eden geçmişinize,

Sizi zora sokan ama sonrasında oradan uzaklaşmanıza yardım eden zor şartlardaki evlere, köylere, kasabalara, şehirlere, hatta belki de ülkelere,

Gerçek aşkı bulmanızı sağlayan zehirli ilişkilere,

Büyümenize yardımcı olan rastlantısal angarya işlere,

Olgunlaşmanızı sağlayan yalnız gecelere,

Doygunlaştıran müsrif saatlere...

Anlayacağınız, bugünkü halimize (ki bunun çoğumuz için "iyi ki"lerle dolu olduğunu düşünüyorum) ulaşmamızı sağlayan kişiler ve şeyler olmasaydı, biz de bugünkü biz olmazdık, sanırım.

O yüzden hiç kimsenin şöyle dediğini duymayız:

"Ben bir zamanlar o kadar mutluydum ki, iyi ki bugün böyle değilim."

Hayatımızı zora sokan olayları ve insanları düşünürken bir de bu açıdan bakmakta fayda var galiba. Aksi takdirde, peşimizi bırakmayan bir geçmişin sürekli aynadaki yansıması gibi, bu izler bizi takip etmeye devam eder.

Hani, özellikle bir ebeveyn duası olan şu cümleyi hemen hemen hepimiz duymuşuzdur. Ben de aynı dua ile bitireyim sözlerimi:

"Hep iyi insanlar çıksın karşınıza, hep iyilerle karşılaşın." 🙏