#Hermann Hesse’den İnce Ruhlu Bir Gezgin: Knulp

Hermann Hesse'nin Knulp adlı eseri, özgür ruhlu bir maceracının, hayatı boyunca içindeki o başıboş ama derinlikli yanla barışık kalma mücadelesini anlatan, kısa ama son derece doyurucu bir metindir. Diğer Hesse eserlerinde olduğu gibi Knulp’ta da otobiyografik izler açıkça hissedilir. Yazar, kendi içsel çatışmalarını, dünyaya karşı duyduğu yabancılaşmayı ve bireyin özgürlüğe olan tutkusunu bu karakter üzerinden işler.

Hikâye, Knulp'un hastaneden çıktıktan sonra eski bir tanıdığının evinde kalmasıyla başlar. Arkadaşı, yeni evlidir. Ancak karısı, Knulp'un çekici özgür ruhundan etkilenir ve onu baştan çıkarmaya çalışır. Knulp, bu duyguyu sezdiği anda, bir sabah vedalaşmadan evden ayrılır. Onun bu davranışı, hem çevresine zarar vermeme hassasiyetini hem de bağımsızlığına olan tutkusunu gösterir.

İkinci bölüm, Knulp’un bir anlatıcıyla birlikte yaptığı yürüyüşleri ve sohbetleri konu alır. Bu gezinti sayesinde Knulp’un iç dünyasına daha derinlemesine nüfuz ederiz. Onun neden böylesine gezgin bir hayatı seçtiğini, neden hiçbir yere ait olamadan yaşadığını anlamaya başlarız. Bu kısım, karakterin felsefi yönünü ve yaşama dair yaklaşımını daha belirgin kılar.

Üçüncü ve son bölümde ise Knulp’un hastalığı ilerlemiştir. Bir doktor arkadaşı, onu yolda tesadüfen görür ve yeniden hastaneye yatırılması için girişimde bulunur. Bu sayede Knulp, doğduğu kasabaya döner ve orada bir hastanede tedavi altına alınmayı bekler. Fakat o hâlâ içindeki çocuk yanını besleyen, macera arayan ruhunun esiridir. Bu yüzden hastaneye hiç gitmez.

Ölümün yaklaştığını hissettiğinde ise, Tanrı’yla hayali bir konuşma yapar. Bu diyalogda geçmişe dair "farklı olsaydı nasıl olurdu" soruları ortaya çıkar. Tanrı ise ona yaşadığı hayatın, olması gerektiği gibi olduğunu; her şeyin yerli yerinde olduğunu söyler.

Kitabın sonunda Hesse’nin Knulp hakkında ölümünden sonra aldığı notları okuruz. Bu notlar sayesinde, Knulp’un sadece özgür yaşamayı değil, aynı zamanda özgürce ölmeyi de başardığını görürüz.