Çocuk Egosuyla Ebeveyn Olmak

Bazı ebeveynler, çocukları için yetişkin rolü yapsalar da, aslında içlerinde hâlâ çocuk kalmış bireyler olabilirler. Çocukça bir egonun yönlendirdiği bir ebeveyn profili, gerek yaşantısal gerekse eğitsel anlamda evladının başarısını veya edindiği tecrübeleri kıskanabilir. Bu tür bir ebeveyn, çocuğundan ayrılmak istemeyebilir, onun gelişimine engel olacak davranışlar sergileyebilir ve bireysel deneyimlerle öğrenmesi gereken hayat derslerini farkında olmadan sabote edebilir.

Tek tek bakacak olursak; kendi çocuğunu, kendi çocukluğu ile kıyaslayan kıskanç bir ebeveyn, çocukken alamadığı eğitimi veya başaramadığı becerileri çocuğunun gerçekleştirdiğini gördüğünde, bilinçdışı bir haset duygusuyla onu engellemeye çalışabilir. Bu çoğu zaman, çocuğa yapamayacağına dair inanç aşılamak şeklinde, özellikle sözel olarak kendini gösterir.

Yine çocuk egosu ile hareket eden bazı ebeveynler, çocuklarının yanlarından ayrılmasını istemeyebilir. Hep yanında olması, adeta bir arkadaş gibi onu tamamlaması ve çocuk egosunu beslemesi beklentisi içinde olabilirler. Takdir edersiniz ki bu, aslında bencil çocukluk zamanlarından gelen bir ihtiyaçtır. Çoğu zaman terkedilme korkusu ya da duygusal yoksunlukla bağlantılıdır.

Sürekli engel çıkaran ebeveynler ise, derinlerde bir yerlerde başarısızlık hissini içselleştirmiş olabilir. Böyle bir ebeveyn, çocuğunun da yalnız kalacağını, başarısız olacağını düşünerek onu sözde korumaya çalışır. Ancak bu tutum, aslında kendi çocukluk korkularının tekrarından başka bir şey değildir.

Unutulmamalıdır ki, hepimiz içimizde bir Ebeveyn, bir Yetişkin ve bir Çocuk ego durumu taşırız. Fakat bazılarımız, Eleştirel Ebeveyn ve Uygulu Çocuk egolarının esiri olur ve hayatlarını bu kurguların etkisinde yaşarlar. Hatta çoğu zaman bunun farkında bile olmadan… Neyse ki bu bir kader değildir.

Tüm bu türden kurgularda yaşayan bir ebeveyn, kendi içindeki Doğal Ebeveyn, Yetişkin ve Doğal Çocuk ego durumlarını fark edip geliştirirse, sabit kaldığı içsel döngülerden de o kadar çabuk kurtulabilir.

Doğal Ebeveyn, çocuğa şefkatle rehberlik eder, kontrol etmeden sınır çizer.

Yetişkin, duygularla değil gerçeklerle hareket eder; korkuyla değil anlayışla yönlendirir.

Doğal Çocuk ise içimizdeki yaratıcılığı, neşeyi ve içtenliği temsil eder.

Bu üç yönümüzle sağlıklı bir iç denge kurduğumuzda, yalnızca ebeveynlik rolümüzü değil, hayatımızın birçok alanını yeniden inşa edebiliriz. Çünkü sağlıklı bir yetişkin olmak, sadece çocuk büyütmek değil, aynı zamanda kendi içimizdeki çocuğu da büyütebilmektir.

Farkındalık, dönüşümün ilk adımıdır.

Başka bir Akıl Fikir Gezegeni bölümünde görüşünceye dek, sağlıcakla kalın 🤗